'Misschien worden we wel bekogeld.'

Renee en Ruth Hassing naar Oeganda

MS-patiënte Ruth Hassing en haar man Renee stappen zondag op het vliegveld richting Entebbe, Oeganda. Van daaruit rijden de Stadskanaalsters naar de stad Jinja, waar ze zich zullen inzetten voor het gehandicaptenproject BEHOD.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

STADSKANAAL - BEHOD staat voor The Beam of Hope for the Disadvantaged. ,,Een opvanghuis voor mensen met een lichamelijke handicap.', weet Ruth. ,,Wij gaan de wc's, douches en slaapzalen opknappen. Verder zullen proberen de computervaardigheden van de bewoners te verbeteren, zullen we naailes geven en zijn we van plan een internetcafé op te zetten. Probleem is echter dat ze daar last hebben van powercuts. Daardoor crashen de computers regelmatig.'

Participaid

Met 'we' bedoelt Ruth niet alleen zichzelf en haar man Renee. De Oeganda-reis valt onder het project Participaid. Dit project heeft als doel aandacht te vragen voor participatie van mensen met een beperking. Daartoe wordt een buddyreis naar Oeganda gemaakt. Naast Ruth en Renee reizen nog vier andere stellen -steeds een valide en een mindervalide jongere- mee. ,,Eigenlijk zou ik alleen meegaan', verklapt Ruth. ,,Het leek me wel een uitdaging om me twee weken te redden zonder Renee. Maar toen bleek dat ze een buddy tekort kwamen, heb ik Renee genoemd. Enerzijds omdat ik wel een buddy nodig heb met een verpleegkundige achtergrond, anderzijds omdat Renee al werkzaam is bij YUUB. En YUUB is samen met FairGroundFoundation verantwoordelijk voor de organisatie van de reis.' Centraal staat dus participatie van mensen met een (lichamelijke) beperking. Probleem daarbij is dat zulke mensen in Oeganda niet voor vol worden aangezien. Ruth: ,,Ze denken dat er een vloek op die mensen rust. Uit schaamte worden ze weggestopt in een hut en krijgen ze nauwelijks aandacht.'

Om een ommezwaai te bewerkstelligen is hulp van de politiek nodig. Instanties als BEHOD zijn namelijk nog steeds zwaar afhankelijk van hulp uit bijvoorbeeld Nederland. Renee: ,,Daarom zullen we een bezoek brengen aan een delegatie van het ministerie van sociale zaken. En de Nederlandse ambassadeur zal bij ons langskomen.'

Ook belangrijk, misschien nog wel veel belangrijker, is het de man op de straat te bereiken. Ruth: ,,Wij moeten draagvlakactiviteiten organiseren. Daarbij moeten we per persoon tenminste 150 mensen bereiken. Maar het is ook belangrijk dat we de gehandicapte mensen daar laten zien hoe wij met onze handicap omgaan. Wat je bijvoorbeeld kunt bereiken door samen te werken.' Renee: ,,Het belangrijkste wat we willen bereiken is dat de gehandicapten daar zoveel kennis krijgen dat ze hun eigen inkomen kunnen verdienen. Maar daarvoor zullen ze zich ook zelf in moeten willen zetten. En dat zijn ze nog niet gewend.

Rolstoel

De Stadskanaalsters spannen zich hiervoor met overtuiging in. Prijzenswaardig, aangezien het in hun eigen leven ook niet altijd over rozen gaat. Ruth: ,,Vergeleken met daar hebben we hier helemaal niks te klagen. Hier wordt eigenlijk alles geregeld. Daar hebben ze helemaal niks. Terwijl wij hier nog twee rolstoelen hadden staan die niet meer werden gebruikt. Ze waren gewoon nooit opgehaald door Welzorg. Met dank aan Jan-Willem van de Kolk en de Wmo-consulent mag ik een van die rolstoelen nu meenemen naar Oeganda. Kunnen we er daar iemand blij mee maken.' Renee: ,,Onze drijfveer is iets voor een ander te kunnen betekenen. We gaan er vanuit dat dit gaat lukken. Maar misschien worden we wel bekogeld. Want waarom zouden ze blanke mensen in een rolstoel wel accepteren...'

Door:Marc Jansen